استانداردهای EN 12101-3 و ISO 21927-3 معیارهای مورد نیاز برای طراحی و روش‌های تست فن‌های تونلی را تعریف می‌کنند، با این هدف که این فن‌ها قادر به کنترل دود و گازهای داغ در صورت آتش‌سوزی باشند.

صرف‌نظر از طراحی تهویه تونل، تجهیزات تهویه باید قابلیت کار در دماهای بالا را داشته باشند تا در صورت بروز آتش‌سوزی گاز داغ و دود را از تونل خارج کنند.

هر دو استاندادر EN 12101-3 و ISO 21927-3 رویه‌ی تست یکسانی را برای اطمینان از مطابقت فن‌ها و موتورهای آنها با الزامات ضروری ارائه می‌دهند.

آزمایشگاه‌ها باید تست‌های کافی را انجام دهند تا طیفی از قطرهای پروانه را که ممکن است با فاکتورهای 0.63 و 1.26 نسبت به موارد تست‌شده مقیاس‌بندی شوند، انجام دهند.

لازم است که این موارد تست شود:

• حداقل دو فن در بالاترین سرعت دورانی خود؛
• یک فن که بیشترین تنش رو پروانه را دارد؛
• فن‌هایی که توسط موتورهایی با کوچکترین و بزرگترین اندازه قاب در محدوده در بالاترین خروجی کار می‌کنند؛
• فن‌هایی برای تست به گونه‌ای آماده می‌شوند که نشان‌دهنده شرایطی است که در سرویس در معرض آن قرار می‌گیرند.

انطباق مداوم محصولات تولیدی با هر دو استاندارد EN 12101-3 و ISO 21927-3 باید توسط سیستم کنترل ممیزی‌شده تولید کارخانه (FPC) تضمین شود.

پیش از معرفی و انتشار استاندارد EN 12101-3 در اروپا و ISO 21927-3 در خارج از اروپا، تولیدکنندگان فن در هر پروژه مطابق الزامات آن پروژه و با همکاری مهندسان مشاور کار می‌کردند. آنها مشخصات تجهیزات تهویه تونل را تعیین کرده و سپس طراحی‌های فن را مطابق با الزامات خاص قرارداد انجام می‌دادند.

الزام به صدور گواهی مطابق با EN 12101-3 و ISO 21927-3، بدون شک بار قابل توجهی برای تولیدکنندگان فن است و مستلزم این است که سازندگان، مهندسان مشاور و کاربران نهایی فن برای از تعریف محدوده قابل پذیرش محصول با همدیگر همکاری کنند. تولیدکنندگان و مهندسین مشاور باید با هم کار کنند تا اطمینان حاصل شود که فن‌های موجود در طرح‌های سیستم تهویه تونل مورد تایید قرار گرفته و فن‌ها و سیستم‌ها با الزامات قانونی و مقرراتی مطابقت دارند.